کد مطلب:137393 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:255
اسلام پنهانی، چرا؟
سؤال دیگر این است كه: چرا ابوطالب اسلامش را در روز اول دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله مانند فرزندش علی علیه السلام آشكار نمی كرد؟
جواب: اولا: او اسلامش را در قالب اشعاری كه از او در كتب تاریخی ثبت شده، آشكار نموده است، چنانكه سروده:
و لقد علمت بان دین محمد
من خیر ادیان البریة دینا
یعنی: به تحقیق می دانم كه دین محمد صلی الله علیه و اله بهترین دینی است كه به مردم عرضه شده است.
ثانیا: اسلام در اول و آغاز بعثت ضعیف بود و قوای شرك علیه اسلام بسیج شده بودند، لذا از خردمندی و مصلحت اسلام و رسول خدا صلی الله علیه و اله بود كه اسلام خود را كتمان كرده، تا در لحظات حساس و برای دفاع و حمایت از اسلام پیامبر صلی الله علیه و اله با قدرت وارد عمل شود. این عمل در بین بسیاری از یاران پیامبران و شخصیت های بزرگ اتفاق افتاده است. مثلا: مؤمنی از آل فرعون ایمان خود را پنهان كرد تا قدرت حمایت از موسی علیه السلام را داشته باشد. [1] در قرآن كریم آمده است:
«و قال رجل مؤمن من آل فرعون یكتم ایمانه اتقتلون رجلا یقول
ربی الله». [2] .
مرد مؤمنی از كسان فرعون كه ایمان خود را مخفی می گردانید، گفت: آیا شما مردی را كه می گوید پروردگار من خداست، می كشید؟
و نیز حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و اله به «نعیم بن مسعود اجشعی» دستور داد كه ایمانش را در جنگ احزاب پنهان كرده تا بین یهود و قریش اختلاف و جدایی وارد كند. بلكه اجازه داشت تا هر چه آنها میل دارند بگوید.
علامه سید محسن امین می گوید: «اگر ابوطالب اسلامش را آشكار می كرد، هرگز آن قدرتی كه برای یاری و نصرت رسول خدا صلی الله علیه و اله داشت، بدست نمی آورد». [3] .
و در كتاب سیره ی حلبی باب وفات ابوطالب و همسرش آمده است: «از جمله حكمت های خداوند متعال نگه داشتن ابوطالب بر دین قومش (جاهلیت) بود؛ چرا كه در این كفر ابوطالب مصالحی وجود داشت كه هر كس تأمل كند می یابد» [4] .
خداوند سبحان برای انسان شواهد و دلایلی به وجود می آورد، اگر چه بنا باشد بر زبان منكرین و مخالفین جاری كند. نویسنده ی مذكور، ایمان ابوطالب را با زیركی انكار كرده و از طرفی می گوید: «مصلحت اسلام چنین اقتضا می كرده است». گویا وی فراموش كرده كه از امور بدیهی و ضروری این است كه كفر به خداوند عز و جل ذاتا
قبیح و ناپسند است، و كفر برای هیچ علت و هدفی، حكمت و مصلحت ندارد.
و نیز فراموش كرده كه آن غرض و قصد مطلوب، در سایه ی پنهان كردن ایمان متحقق می شود، چنان كه «نعیم بن مسعود» و «مؤمن آل فرعون» چنین كردند. و اگر خداوند عدم اسلام و كفر ابوطالب را به خاطر مصلحت پیامبر صلی الله علیه و آله خواسته باشد، هر آینه باید كفر او از ایمانش افضل و برتر باشد، بلكه واجب شود تا او برای اسلام و ایمان به خدا و رسولش مؤاخذه و عقوبت گردد. لذا ثابت می شود كه ایمانش را كتمان كرد تا بدین وسیله بین مصلحت اسلام و قباحت كفر را جمع كند.
جواب: اولا: او اسلامش را در قالب اشعاری كه از او در كتب تاریخی ثبت شده، آشكار نموده است، چنانكه سروده:
و لقد علمت بان دین محمد
من خیر ادیان البریة دینا
یعنی: به تحقیق می دانم كه دین محمد صلی الله علیه و اله بهترین دینی است كه به مردم عرضه شده است.
ثانیا: اسلام در اول و آغاز بعثت ضعیف بود و قوای شرك علیه اسلام بسیج شده بودند، لذا از خردمندی و مصلحت اسلام و رسول خدا صلی الله علیه و اله بود كه اسلام خود را كتمان كرده، تا در لحظات حساس و برای دفاع و حمایت از اسلام پیامبر صلی الله علیه و اله با قدرت وارد عمل شود. این عمل در بین بسیاری از یاران پیامبران و شخصیت های بزرگ اتفاق افتاده است. مثلا: مؤمنی از آل فرعون ایمان خود را پنهان كرد تا قدرت حمایت از موسی علیه السلام را داشته باشد. [1] در قرآن كریم آمده است:
«و قال رجل مؤمن من آل فرعون یكتم ایمانه اتقتلون رجلا یقول
ربی الله». [2] .
مرد مؤمنی از كسان فرعون كه ایمان خود را مخفی می گردانید، گفت: آیا شما مردی را كه می گوید پروردگار من خداست، می كشید؟
و نیز حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و اله به «نعیم بن مسعود اجشعی» دستور داد كه ایمانش را در جنگ احزاب پنهان كرده تا بین یهود و قریش اختلاف و جدایی وارد كند. بلكه اجازه داشت تا هر چه آنها میل دارند بگوید.
علامه سید محسن امین می گوید: «اگر ابوطالب اسلامش را آشكار می كرد، هرگز آن قدرتی كه برای یاری و نصرت رسول خدا صلی الله علیه و اله داشت، بدست نمی آورد». [3] .
و در كتاب سیره ی حلبی باب وفات ابوطالب و همسرش آمده است: «از جمله حكمت های خداوند متعال نگه داشتن ابوطالب بر دین قومش (جاهلیت) بود؛ چرا كه در این كفر ابوطالب مصالحی وجود داشت كه هر كس تأمل كند می یابد» [4] .
خداوند سبحان برای انسان شواهد و دلایلی به وجود می آورد، اگر چه بنا باشد بر زبان منكرین و مخالفین جاری كند. نویسنده ی مذكور، ایمان ابوطالب را با زیركی انكار كرده و از طرفی می گوید: «مصلحت اسلام چنین اقتضا می كرده است». گویا وی فراموش كرده كه از امور بدیهی و ضروری این است كه كفر به خداوند عز و جل ذاتا
قبیح و ناپسند است، و كفر برای هیچ علت و هدفی، حكمت و مصلحت ندارد.
و نیز فراموش كرده كه آن غرض و قصد مطلوب، در سایه ی پنهان كردن ایمان متحقق می شود، چنان كه «نعیم بن مسعود» و «مؤمن آل فرعون» چنین كردند. و اگر خداوند عدم اسلام و كفر ابوطالب را به خاطر مصلحت پیامبر صلی الله علیه و آله خواسته باشد، هر آینه باید كفر او از ایمانش افضل و برتر باشد، بلكه واجب شود تا او برای اسلام و ایمان به خدا و رسولش مؤاخذه و عقوبت گردد. لذا ثابت می شود كه ایمانش را كتمان كرد تا بدین وسیله بین مصلحت اسلام و قباحت كفر را جمع كند.
[1] در اينكه آن مرد مومن آل فرعون كه از روي تقيه و براي حفظ جانش ايمان جود به موسي را پنهان مي نمود چه كسي بوده، اختلاف است. بنابر قولي، وي وليعهد فرعون «حزقيل» بوده، و به قول ديگر «حبيب» يا «شمعون» از مردان بني اسرائيل بوده است. ظاهرا قول اول با آيه سازگارتر است. «حزقيل» وقتي ديد فرعون قصد كرده موسي عليه السلام را اعدام كند، در مقام موعظه و صلاح بيني برآمده و با تدبير خود جان حضرت موسي را نجات داد. (مترجم).
[2] سوره ي غافر: آيه 28.
[3] اعيان الشيعه، ج 3، ص 5.
[4] سيرة الحلبية، ج 1، ص 467.